Faktura uproszczona różni się od faktury tradycyjnej ilością danych, jakie trzeba w tych dokumentach zawrzeć. Podatnik jednak nie musi używać prostszej formy, nawet jeśli zakup produktu lub usługi to umożliwia. W tym artykule wyjaśnimy, czym jest faktura uproszczona oraz kiedy można ją wystawiać.

Faktura uproszczona – co to jest?

Faktura uproszczona to dokument, który jest tworzony przy zakupie produktu bądź usługi. Warunkiem wystawienia dokumentu jest to, aby kwota końcowa wynosiła maksymalnie 450 zł brutto lub 100 euro brutto. Warto podkreślić, że w tej sytuacji podatnik (bierny oraz czynny) może również wystawić fakturę tradycyjną, wybór należy do niego. Bardzo ważnymi elementami faktury uproszczonej są wszystkie dane, które przyczyniają się do jednoznacznego określenia stawki oraz kwoty podatku.

Kiedy nie można wystawić faktury uproszczonej?

Istnieją sytuację, gdy nie można wystawić faktury uproszczonej, nawet gdy suma należności z tytułu dostawy produktów lub usług nie przekracza kwoty 450 złotych albo 100 euro. Są to wyjątki, gdy mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (inaczej WDT) lub ze sprzedażą wysyłkową z i na terytorium kraju. Co więcej, dokumentu nie można wystawić w przypadku, gdy faktura wystawiona jest na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub dotyczy towarów oraz usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla których osobą zobowiązaną do zapłaty podatku jest nabywca towaru lub usługobiorca.

Faktura uproszczona wzór – co powinna zawierać, aby spełniać wymagania?

Faktura uproszczona musi mieć kilka elementów, aby była zgodna ze wzorem. Dokument spełniający obecne wymagania zawiera datę wystawienia faktury, datę sprzedaży oraz numer faktury, dane sprzedającego oraz kupującego wraz z numerami NIP. Co więcej, niezbędnym elementem faktury uproszczonej jest nazwa towaru bądź usługi, kwota rabatów i kwota należności.